Στις σύγχρονες κοινωνίες, η ασφάλεια των πολιτών δεν είναι συνυφασμένη μόνο με την προστασία της ζωής και της περιουσίας ή με την ποιότητα ζωής, αλλά και με την ίδια τη Δημοκρατία.
Είναι απόλυτη υποχρέωση της Πολιτείας και κάθε βαθμίδας διοίκησης να διασφαλίσει το κατάλληλο πλαίσιο ασφαλούς διαβίωσης των πολιτών, βάζοντας σε πρώτη προτεραιότητα τα ζητήματα της ορθής και επαρκούς αστυνόμευσης και της ευνομίας.
Δυστυχώς το τελευταίο διάστημα, πέρα από τις εγκληματικές υποθέσεις μείζονος σημασίας και πανελλαδικού ενδιαφέροντος, που έχουν πολλαπλασιαστεί στην καθημερινότητά μας και προβάλλονται από τα ΜΜΕ, έχει προκύψει και σημαντικό ζήτημα της λεγόμενης “μικροεγκληματικότητας”.
Προφανώς και η πανδημία του κορωνοϊού, όπως και κάθε κρίση (υγειονομική, οικονομική, εθνική, κοινωνική κτλ.), καλλιεργούν εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη της εγκληματικότητας. Ωστόσο, θα ήταν επιπόλαιο να αποδώσουμε την έξαρση στις καθημερινές παραβατικές συμπεριφορές αποκλειστικά στον κορωνοϊό και τις επιπτώσεις του ή να την αντιμετωπίσουμε ως κοινωνικό φαινόμενο αποκλειστικά και να φτάσουμε στη μοιρολατρική αποδοχή.
Κάτι τέτοιο θα ήταν τραγικό. Να σηκώσουμε δηλαδή τα χέρια ψηλά και να αποδεχτούμε ότι μια μέρα όλοι οι πολίτες θα πέσουν θύματα κλοπής, διάρρηξης, ληστείας, βίας κτλ.
Η οργανωμένη και ευνομούμενη Πολιτεία οφείλει κάποια στιγμή να καταλήξει επιτέλους σε ένα σοβαρό και ολοκληρωμένο σχέδιο ασφάλειας και να πάψει τους άγονους πειραματισμούς, οι οποίοι επίσης αποτελούν πηγή του κακού.
Η υποστελέχωση των τμημάτων της ΕΛΑΣ είναι πανθομολογούμενη (την καταγγέλλουν όχι μόνον οι συνδικαλιστές αστυνομικοί, αλλά ακόμη και οι επικεφαλής των τμημάτων αστυνόμευσης και ασφάλειας), ενώ το καλλικρατικό μοντέλο στην οργάνωση της Αστυνομίας είναι προφανές ότι δεν απέδωσε και συνεχίζει να μην αποδίδει.
Η “ευέλικτη” οργάνωση των τμημάτων, όπως άστοχα βαφτίστηκε, αποδείχτηκε “εγκληματική”. Σήμερα είναι προφανές ότι ο περιορισμός των τμημάτων ασφάλειας και αστυνόμευσης, η συρρίκνωση των μονάδων, η (στην ουσία) κατάργηση των πεζών περιπολιών, το “λουκέτο” σε τμήματα και μονάδες, η ακάλυπτη κάλυψη δημοτικών ενοτήτων από ένα ή δύο περιπολικά, τα πολιτικά παιχνιδάκια με την ομάδα ΔΙΑΣ και ο “ευνουχισμός” του Έλληνα αστυνομικού, οδήγησε στην καλλιέργεια του αισθήματος της ανασφάλειας στους νομοταγείς πολίτες και στην καλλιέργεια της νοοτροπίας του θράσους σε εκείνους που εμφανίζουν παραβατικές συμπεριφορές.
Μακάρι η Πολιτεία να έδειχνε την ίδια αποφασιστικότητα που έδειξε για την αστυνόμευση των Πανεπιστημίων στην κοινωνία. Δυστυχώς δεν τη δείχνει, έστω και με την αδικαιολόγητη καθυστέρηση μέσω της οποίας τελικά στήθηκε, όπως στήθηκε, η Πανεπιστημιακή Αστυνομία.
Θα δώσω μόνο ένα παράδειγμα, που αφορά στον δήμο, στον οποίο εκλέγομαι δημοτικός σύμβουλος, επειδή γίνομαι καθημερινά αποδέκτης παραπόνων και καταγγελιών από πολίτες. Παράπονα, που μέρα με τη μέρα αυξάνονται.
Στον δήμο Πυλαίας – Χορτιάτη υπάρχει ένα περιπολικό για να αστυνομεύει το Πανόραμα και την Πυλαία. Μια τεράστια έκταση, με δεκάδες χιλιάδες κατοίκους. Επίσης, το τμήμα ασφάλειας και το τμήμα αστυνόμευσης είναι υποστελεχωμένα σε τέτοιο βαθμό, που δε διαθέτουν ούτε καν το μισό από το προβλεπόμενο προσωπικό. Παράλληλα, η δημοτική αστυνομία μπορεί να ανταποκριθεί μόνον περιστασιακά στις ανάγκες αστυνόμευσης και σε πολύ περιορισμένο βαθμό. Αποτέλεσμα είναι οι καταγγελίες των πολιτών για παραβατικές συμπεριφορές σε βάρος τους να εξετάζονται με καθυστέρηση, οι παρανομίες και τα εγκλήματα να είναι καθημερινά, η αδυναμία ανταπόκρισης των αστυνομικών στις εκκλήσεις των πολιτών να είναι εμφανής και ολόκληρες περιοχές να είναι στο έλεος των διαθέσεων παραβατών.
Ανάλογη εικόνα προφανώς επικρατεί σε όλη τη Θεσσαλονίκη, χωρίς καν να αναφέρομαι στην Τροχαία, η οποία απουσιάζει από τους δρόμους, με αποτέλεσμα το διαρκές κυκλοφοριακό μπάχαλο.
Δεν μπορώ σε κάθε περίπτωση να επιρρίψω τις ευθύνες στον αστυνομικό ή στη φυσική ηγεσία της ΕΛΑΣ σε τοπικό επίπεδο. Γνωρίζω ότι κάνουν με τον καλύτερο τρόπο τη δουλειά τους, όμως αυτό προφανώς και δεν είναι αρκετό για τους πολίτες.
Και δεν είναι αρκετό, διότι ούτε συντονισμός υπάρχει, ούτε οργάνωση, ούτε επαρκής ολοκληρωμένος σχεδιασμός αστυνόμευσης του νομού και κάθε δήμου ξεχωριστά.
Σήμερα είναι αναγκαίο περισσότερο από ποτέ να γίνει μια μεταρρύθμιση στην ΕΛΑΣ και στην αστυνόμευση. Ο “Καλλικράτης” στην Αστυνομία δεν λειτούργησε. Αν επιτρέψουμε να συνεχιστεί αυτή η ανεξέλεγκτη κατάσταση, το αποτέλεσμα θα είναι να βρεθούμε προ μιας κοινωνίας που δεν σέβεται ούτε τους θεσμούς, ούτε τις αρχές, ούτε τα πολιτικά και αυτοδιοικητικά στελέχη. Να βρεθούμε δηλαδή ενώπιον μιας κοινωνίας, που απαξιώνει τη Δημοκρατία, απαξιώνοντας τα ίδια της τα θεμέλια.
Δημοσιεύτηκε στο ειδησιογραφικό portal Dimosio.gr