Οι αναπτυξιακές ευκαιρίες δεν είναι πολλές. Αντιθέτως, είναι δυσεύρετες και γι’ αυτό αποτελούν ζητούμενο για τις διοικήσεις των ΟΤΑ, αλλά και για τις τοπικές κοινωνίες.
Όταν όμως υπάρχουν δεν πρέπει επ’ ουδενί να χάνονται. Γι’ αυτό είναι υπόλογη μια διοίκηση, που σέβεται τον εαυτό της και τους κατοίκους μιας περιοχής.
Τα αναφέρω αυτά έχοντας ως παράδειγμα τη χαμένη ευκαιρία, τη χαμένη δεκαετία της Εξοχής, στον δήμο Πυλαίας – Χορτιάτη.
Η Εξοχή είχε όλες τις προϋποθέσεις ανάπτυξης. Σε μια δύσκολη μεν περίοδο οικονομικά για όλους μας, στην Εξοχή δόθηκε μια ευκαιρία για να αναπτυχθεί και να αποτελέσει την εξαίρεση στον θλιβερό κανόνα του οικονομικού μαρασμού, της κρίσης και της διόγκωσης των στεγαστικών προβλημάτων.
Η Εξοχή απέκτησε Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο, το οποίο έφτασε μέχρι το τελικό στάδιο, την Πράξη Εφαρμογής. Έτσι, δόθηκε στους ιδιοκτήτες εκτάσεων εκτός σχεδίου πόλης η δυνατότητα να αξιοποιήσουν τις περιουσίες τους, όχι πλέον ως χωράφια, αλλά ως οικόπεδα. Στον δήμο δόθηκε η ευκαιρία να αποκτήσει μια επέκταση – πρότυπο και να αναπτυχθεί και οικονομικά και πληθυσμιακά και οικιστικά και αστικά και σε επίπεδο υποδομών, αξιοποιώντας έναν χώρο που παρέμενε ανεκμετάλλευτος. Στη δε Θεσσαλονίκη δόθηκε η ευκαιρία να αποκτήσει ακόμη έναν δομημένο χώρο, δίχως να στερηθεί φυσικών πόρων, να πάρει ανάσες το πολεοδομικό συγκρότημα και να αποκτήσει άλλη μια περιοχή – σημείο αναφοράς για την πολεοδομική της οργάνωση.
Όλα αυτά επί μια δεκαετία και πλέον πια παραμένουν στα χαρτιά. Η πράξη εφαρμογής ουδέποτε εφαρμόστηκε σωστά. Την ευθύνη φέρει η διοίκηση του δήμου. Η Εξοχή, αντί να γίνει ελκυστική για επενδύσεις και νέους κατοίκους, αντί να παράγει εισόδημα και προοπτική μέσω της επέκτασής της, παρέμεινε σε καθεστώς εγκατάλειψης. Χαρακτηριστική είναι η πληθυσμιακή στασιμότητα του οικισμού μεταξύ 1.200 και 1.300 κατοίκων από το 2011, μέχρι την τελευταία απογραφή. Στη δεκαετία που πέρασε, παρότι οι ιδιοκτήτες των ακινήτων της επέκτασης της Εξοχής εισέφεραν τις υποχρεώσεις τους σε γη και χρήμα, ο δήμος δεν αξιοποίησε επαρκώς το ταμείο για να μελετήσει και να υλοποιήσει τις αναγκαίες υποδομές.
Μόνον ο κεντρικός δρόμος της Αγίου Στεφάνου ολοκληρώθηκε, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει προφανώς το κατάλληλο οδικό δίκτυο, να μην υπάρχει το αποχετευτικό και τα υπόλοιπα δίκτυα, να μην υπάρχουν πάρκα, πλατείες και αστικές υποδομές, πεζοδρόμια, σχολεία και ό,τι άλλο συνθέτει την ολοκλήρωση μιας επέκτασης.
Όποιος θέλησε να επενδύσει στην ανέγερση κατοικίας στην επέκταση της Εξοχής αντιμετώπισε απίστευτες και φυσικά δαπανηρές δυσκολίες αναγκασμένος να λειτουργήσει με όρους μοναχικού σταυροφόρου… Και βέβαια τις ανυπέρβλητες ελλείψεις σε δημοτικές υποδομές, που παραμένουν τροχοπέδη στην ανάπτυξη.
Η εφαρμογή των προβλέψεων του σχεδιασμού στην πράξη ήταν και παραμένει ανεπιτυχής. Υποδομές και δίκτυα είναι ζητούμενο και οι κάτοικοι που ήλπιζαν πως η Εξοχή θα είναι ένας νέος δυναμικός και αναπτυσσόμενος οικιστικός πόλος, σήμερα βλέπουν το τρένο της ανάπτυξης να τους προσπερνά. Και πολλά από τα οικόπεδα να παραμένουν όπως τα ακαλλιέργητα χωράφια.
Με την Πράξη Εφαρμογής τα αναξιοποίητα ακίνητα απέκτησαν αξία, για να απαξιωθούν τελικά από τις ενέργειες του δήμου ή πιο σωστά από την ανετοιμότητα (sic!) του δήμου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του έναντι των πολιτών.
Σήμερα, έχοντας πια βγει ως χώρα και κοινωνία από την υπερδεκαετή οικονομική κρίση, είναι αναγκαίο να αξιοποιήσουμε το ταμείο και τα ποσά της Πράξης Εφαρμογής για να εκπονήσουμε τις αναγκαίες μελέτες και στη βάση ενός κοστολογημένου προγράμματος να υλοποιήσουμε τις βασικές υποδομές, που θα καταστήσουν ελκυστική την επένδυση στην Εξοχή, που θα αναγεννήσουν την οικοδομική και συνεπώς την οικονομική δραστηριότητα στην περιοχή, που θα δώσουν την ευκαιρία για την εγκατάσταση περισσότερων μόνιμων κατοίκων, ώστε να πάψει η στασιμότητα και η διαφαινόμενη δημογραφική συρρίκνωση. Είναι τα χρήματα των πολιτών, που ζουν με την ελπίδα να πάρουν την αξία που πρέπει οι περιουσίες τους.
Η νέα διοίκηση του δήμου Πυλαίας – Χορτιάτη οφείλει να βάλει αυτό το στοίχημα ως στόχο απόλυτης προτεραιότητας για την επόμενη πενταετία. Έναν στόχο, που έχει όλες τις προϋποθέσεις για να πετύχει, που έχει την απαιτούμενη κοινωνική συμφωνία, που έχει την τοπική κοινωνία ως αρωγό και υποστηρικτή, διότι αυτή θα είναι η μεγάλη ωφελημένη από την υλοποίηση των σχεδίων επί χάρτου στην πράξη. Είναι το δικό μας στοίχημα.
Δημοσιεύτηκε στο ειδησιογραφικό portal Voria